Het gaat naar boven en dan bedoel ik mijn aantal kilometer die ik tegenwoordig afleg. De hoeveelheid lopen is wel iets of wat verminderd om mezelf toch genoeg rust te geven tijdens de week. Ik heb besloten om de voorbije 2 weken het rustig aan te doen en 2 keer per week te lopen. 1 langere run en 1 kleinere run. Met langer bedoel ik 10k met kleiner iets van een 5kilometer. Ik probeer altijd met dezelfde motivatie aan de start te staan maar dat is niet altijd simpel. Ik bedoel daarmee mijn motivatie is niet het uitlopen van de 10K maar het op een goed tempo uitlopen. Ik blijf nog steeds last hebben met het starten. Starten doe ik nogal aan de snelle kant. Ik duik vlot onder de 6 minuten per kilometer en dat moet ik natuurlijk bekopen in kilometer 2 of 3 dan wordt mijn gemiddelde ineens omhoog geduwd omdat ik in de eerste kilometer op mijn adem had getrapt. Niks erg maar het is een echt werkpunt voor de komende weken. Proberen “traag” te starten.
Dit gezegd zijnde… M’n 14K ging goed. Ik liep ongeveer 7 minuten over een kilometer. Om je een idee te geven dat is ongeveer 8.5km per uur lopen gedurende 1u39 zonder ook maar 1 minuut te stoppen. Ik liep als het ware in “mijnen hof” dus ik kende het parcours wel maar wist niet goed hoever ik nu eigenlijk van thuis verwijderd was toen ik onderweg was. Door wat problemen met de iPhone en m’n muziek had ik het 9km zonder muziek moeten stellen. Toen ik het toch wat moeilijker begon te krijgen gaf mijn iPhone weer een teken van leven én kon ik GPS gewijs checken hoever ik nog van huis was – 5km zo bleek. Net goed om de kaap van 14 rond te maken dus. Wat ik me niet realiseerde is dat ik de eerste 9km een vijver ben gepasseerd en dat het tot daar eigenlijk allemaal vrij goed liep. Achteraf bekeken ook logisch… Een vijver ligt meestal op een lager gelegen punt want het water moet naar die vijver stromen. Dat betekende dat de eerste kilometers iets “makkelijker” liepen aangezien ik naar een dieper gelegen punt liep. Dat maakt dat ik het tweede deel een hele tijd bergop of op zijn minst vals plat naar boven heb moeten lopen. Ik kan je zeggen dat je na 4 km “vals” plat perfect wil geloven dat het “echt” naar boven is dat je loopt. De laatste 5 km waren als het ware een uitputtingslag! De laatste 2 km deden daar nog een pittig heuveltje bij die me op het eind heel blij maakten dat ik 14k zag staan op de Apple Watch.
Eens de cooldown gedaan en opnieuw thuis kwam het moment waarop ik mezelf eens op de borst mocht kloppen en zeggen – I did it! Noem het een mijlpaal. Noem het doorzettingsvermogen. Ik ken in mijn buurt bijzonder weinig mensen die 14kilometer aan 1 stuk kunnen lopen. Laat staan dat ze dezelfde progressie hebben doorgemaakt dan ikzelf. Een fier gevoel overvalt me als ik terugkijk naar de afgelegde weg…
Ik las recent een quote op het internet die hier perfect bij aansluit
“The harder you work for something. The greater you’ll feel when you accomplish it”
De komende weken plan ik nog wel wat progressie te maken maar niets moet overhaast. Ik wil graag in staat zijn om mijn 21k te lopen tegen de zomer. Dat geeft me nog ruim de tijd om progressie te maken en op te bouwen naar een halve marathon. Ik vraag me af wat dan het doel zal zijn. Het lijkt allemaal nog wat ver af op dit moment maar dat was de 10k zeker ook toen ik er aan begon! Nog een uitdagende paar maanden tot de zomer voor de boeg. Het zal de max worden dat kan ik nu al voelen aan mijn theewater…
1 reactie
6 minuten – STIJN'S THOUGHTS · februari 1, 2017 op 19:03
[…] de dochter die was haar schoonheidsslaapje al aan het doen. Ik besloot wat te bloggen over hoe ik 14K aflegde op een goeie zaterdag. Het leek op een gewone avond. Maar ik had al een hele dag het gevoel […]